Marcel

< terug naar overzicht

Ik werd 5 jaar geleden geconfronteerd met een beroerte van mijn vrouw. Op zaterdag 6 september 2003 werd ik wakker, ik ben een lichte slaper. Mijn vrouw probeerde haar hoofd op te tillen terwijl ze iets stamelde, dat voor mij onverstaanbaar was. Ik ben onmiddellijk opgestaan om te zien wat er gaande was. Denkend dat ze een nare droom had. Toen ik voor haar stond, wilde ze mij snikkend iets duidelijk maken, ze weende. Wij zijn samen naar beneden gegaan. Ik moest haar wel ondersteunen, want ze had moeite met haar evenwicht. Onmiddellijk heb ik den dokter van dienst opgebeld, intussen stamelde mijn vrouw 100 ...100...terwijl ze met haar hand duidelijk wilde maken om de dienst 100 op te roepen. Intussen is mijn dochter die ik ook had opgeroepen toegesneld. Na het onderzoek van den dokter moest mijn vrouw naar het toilet waarbij mijn dochter haar hielp. Terwijl ik den dokter uitliet hoorde ik mijn dochter om hulp vragen. Mijn vrouw kon niet meer op eigen kracht op haar benen staan. Mijn schoonzoon en ik hebben haar op een stoel naar hun auto gedragen en naar de spoed gebracht. Intussen waren er 45 minuten verstreken, wij wisten intussen al dat het om een beroerte ging. Wij hebben 2 uur en half in de gang van de spoed staan wachten, eindelijk kwam er een dokter bij ons die ons vroeg wanneer dit alles is voorgevallen. Wanneer hij had vernomen op welke tijd, keek hij op zijn uurwerk en zei tegen mij dat ik blij mocht zijn dat ik er zo vroeg bij was en dat alles terug zou komen. Wanneer ik en mijn dochter de zaterdagavond mijn vrouw ging bezoeken, was ze aan de rechterzijde verlamd. Mijn wereld was bij mij wel in gestort. Doch de zondagmorgen kon ze haar rechter arm en been weer wat bewegen, dit was al een goed teken. Haar spraak bleef wel weg. Ze heeft weer moeten leren praten zoals een klein kind. 12 dagen heeft ze doorgebracht in het ziekenhuis. De verzorging die ze kreeg was goed, beetje bij beetje heeft ze terug leren lopen. 2 Jaar lang heeft ze thuis kinesitherapie gekregen, dit 3 maal in de week, maar mijn vrouw is wel een kranige. Ze heeft het er al bij al nog goed vanaf gebracht. Ze heeft ook 2 ingrepen moeten ondergaan aan haar hals een maand na de eerste opname in het ziekenhuis en dan nog eens een maand later, dit is aan beide zijden van haar hals.

Hoe verliep de informatieverlening in het ziekenhuis?
 

5 Jaar zijn intussen al voorbij, Ginette is intussen niet bij de pakken blijven zitten. Ze heeft haar, zodra ze vernomen had in het ziekenhuis, dat er een vereniging Afasie bestond lid laten maken. Zo leerden we wat Afasie was. Intussen helpt ze deze vereniging afdeling West-Vlaanderen. Dit was een wens dat ze tijdens haar opname had geuit, om lotgenoten vooruit te helpen. Dat vindt ze geweldig.

Hoe verliep de revalidatie?

Redelijk goed.

Welke tips heb je voor andere familieleden?

·         Vermijd groepsgesprekken

·         Betrek de persoon met afasie in het gesprek

·         Praat traag en duidelijk

Hoe zie je de toekomst?

Afasie zou in de toekomst meer in de media moeten komen!

< terug naar overzicht

Deze website was een project van de Arteveldehogeschool

(Bachelorproef van Sofie Van Ranst, promotor Frank Paemeleire )

en de Vereniging Afasie VZW (promotor Lieve Vercruysse)

contact via levenmetafasie@gmail.com - startpagina: www.levenmetafasie.be