Janneke

< terug naar overzicht

Mijn naam is Janneke, dertig jaar echtgenote en twaalf jaar partner van een persoon met een taalstoornis afasie. Zelfs na 12 jaar dat mijn man een trombose kreeg, ondervinden wij elke dag de problemen ervan. Daarom is het noodzakelijk dat je als partner je zoveel mogelijk probeert in te leven in zijn situatie. Mijn man is al heel wat verbeterd, maar die trombose is er geweest en samen moet je er in goede en slechte dagen aan werken.

Hoe verliep de informatieverlening in het ziekenhuis?
 

Met elke trombose hoe zwaar of licht ook moet de partner onmiddellijk op de hoogte worden gebracht van de mogelijke gevolgen ervan. Ook moet er uitleg gegeven worden wat betreft woorden als afasie, apraxie, hemiplegie en hemianopsie, dyscalculie en meer. Je staat ook als leek voor een groot vraagteken voor wat sociale opvang, ziekenfonds problematiek, invaliditeit, enz. betreft. De sociale dienst is op dat moment van grote waarde voor de opvang van de partner en familieleden.

Hoe verliep de revalidatie?

Ze zijn, wat mijn man betreft, heel vlug met revalidatie begonnen: logo-, kine- en ergotherapie. Door op tijd te starten met logopedie, wat mijn man nodig had, werd er al redelijk vlug vooruitgang geboekt, maar toch is twee jaar logopedie te weinig voor elke persoon met afasie. Want elke dag wordt er nog bijgeleerd als zij maar de kans er toe krijgen. Het mag echt niet stoppen na twee jaar revalidatie.

Welke tips heb je voor andere familieleden?

• Geef hen de kans hun zin uit te spreken.

• Zeker niet onderbreken of verder praten in hun plaats!

• Zie hen niet als personen met een gebrek, maar mensen als jij en ik.

• Geef hen de kans om met hun gebreken verder iets van hun leven te maken en hen daarmee helpen naar hun mogelijkheden.

• Betrek hen met alles, zowel in hun ziektebegeleiding, als in het dagelijkse leven ( bvb. mee winkelen, reizen, ... feestjes, concerten, enz.)

Hoe zie je de toekomst?

Natuurlijk word je geremd in de vele idealen die je als echtpaar gesteld had, maar anderzijds is het een verrijking wat er gebeurd is, omdat je het leven in meerdere kleine dingen gaat appreciëren.
Niet dat je het leven moet instellen naar die beperkingen, maar dat je moet leven met die beperkingen en elke dag zien als een cadeau die je samen mag beleven.

< terug naar overzicht

Deze website was een project van de Arteveldehogeschool

(Bachelorproef van Sofie Van Ranst, promotor Frank Paemeleire )

en de Vereniging Afasie VZW (promotor Lieve Vercruysse)

contact via levenmetafasie@gmail.com - startpagina: www.levenmetafasie.be