Helga

< terug naar overzicht

Als je partner 's nachts uit bed valt, niet meer kan spreken en de rechterkant volledig verlamd is, een epilepsie aanval krijgt en dreigt in coma te gaan, dan besef je wel hoe ernstig dat is. Van spoedopname naar intensieve zorgen, om eenmaal terug bij bewustzijn te verhuizen voor 1 maand naar de neurologische afdeling in het ziekenhuis. Het besef dat de spraak weg is, rechterzijde verlamd, gevoed worden met een maagsonde. Niet eens meer weten dat je getrouwd bent, laat staan die vreemde vrouw aan je bed herkennen die elke dag langskomt, naar een zakdoek liggen staren en niet eens meer weten voor wat dat moet dienen.

Hoe verliep de informatieverlening in het ziekenhuis?
 

De informatie en uitleg die wij gekregen hebben op spoed en daarna was prima. Het zal wel helpen als je daar enkele personen kent, dus weet ik niet of iedereen dat zo ondervindt. Tegen de dokters gaf ik te kennen dat men vlakaf kon zeggen hoe de zaken ervoor stonden, zonder omwegen. Men stelde ons voor om een genetisch onderzoek aan te vragen, dit zijn toch zaken waar men zelf niet aan denkt.

Hoe verliep de revalidatie?

Na 1 maand kwam de overstap naar het revalidatiecentrum, ben je plots geen patiënt meer maar revalidant. Wordt er verwacht dat je meer je plan trekt...kiné, logo en ergo...alles op tijd en stond. Van rolstoel naar leren stappen met een driepikkel... tot je terug stapt met een stok... de rechterarm blijft volledig verlamd. Ondertussen gaat het dagdagelijkse leven verder. Je werk, je huishouden en de dagelijkse bezoeken aan het ziekenhuis. En feitelijk leef je zowat op automatische piloot. Na 6 maand was de revalidatie ten einde, waarna nog 3 maand ambulant voor kiné en logo werd gekozen. Daarna zijn we overgeschakeld op kiné en logo thuis. Momenteel zijn we 3 jaar verder en komt de kiné nog 3x per week langs.

Welke tips heb je voor andere familieleden?

• Vraag zoveel mogelijk om uitleg in verstaanbare taal

• Onderschat het niet als je partner voor de eerste maal op weekend terug naar huis komt

• Voor mezelf moet ik leren aanvaarden dat ik een andere man heb qua karakter en gedachten

• Sommige zaken herhalen

• Spreek trager en rustiger

• Geen druk gedoe

• Stress vermijden

• Informatie van bevoegde mensen over CVA is nuttig, maar luister niet te veel naar andere mensen

Hoe zie je de toekomst?

We trachten een zo normaal mogelijk leven te leiden. Gaan terug op reis (wat lukt mits een goede planning). Mijn partner heeft terug zijn rijbewijs en kan dus weer mits een aangepaste wagen zelfstandig rijden. Oude vrienden zijn weggevallen (wegens het niet kunnen aanvaarden van de nieuwe situatie). Nieuwe vrienden komen in de plaats, mensen die je leert kennen bij een CVA- of afasiebijeenkomst. Of ik dit alles nu heb aanvaard? Neen, en misschien komt dat wel nooit ... in gedachten ga ik nog heel vaak terug naar ons leven vóór en na 30 november. Maar de realiteit is dat we beiden en niks aan kunnen veranderen en er niet om gevraagd hebben.

< terug naar overzicht

Deze website was een project van de Arteveldehogeschool

(Bachelorproef van Sofie Van Ranst, promotor Frank Paemeleire )

en de Vereniging Afasie VZW (promotor Lieve Vercruysse)

contact via levenmetafasie@gmail.com - startpagina: www.levenmetafasie.be